लगू कथा: असल मान्छे

उनीहरुलाई देखेर नै थाहा हुन्थीयो यो मित्रता धेरै पहिलेले देखिको थियो र आज अचानक उनिहरुको भेट भएको हुनु पर्दछ ।पहिलो : ओहो लगभग १५ वर्ष पछि भेट भयो है हाम्रो , हैन त ?

दोश्रो : हो त त्यो पनि हस्पिटलमा हाहाहा…. (दुवै जना हास्छन), के भएर आएको हस्पिटल ?पहिलो : सुगरले समात्यो मलाई त ,  त्यहि जाच्न अनि औषधी पनि सकिएको थियो लिनलाई आएको थिए , अनि त चाहिँ किन नि हस्पिटल ?

दोश्रो : मेरो प्रेसर छ , अनि के भन्नु तलाई डिप्रेसनको औषधी पनि खाई राछु ।…केहि बेरको भलाकुसारी पछि …  पहिलोको मोबाईलमा घन्टि बज्छ ।पहिलो : छोरोले  बिहान छोडेर गएको , अहिले  लिन आउदै छु भनेर कल गरेको ।

दोश्रो : तेरो छोरो के गर्छ ?पहिलो : आफ्नै टेक्सी छ त्यहि चलाउछ , अनि तेरो छोरो के गर्छ ?

दोश्रो: छोरो डाक्टर पढेर विदेश मै छ सबै परिवार उतै । (अलि मलिन अनुहार बनाउदै थप्छन) म एक्लै छु त्यत्रो घरमा , छोरोलाई  नेपाल नै आईज भनेर कति भने सुन्ने हैन। अरु त के कुरा मेरो बोल्ने साथि पनि कोहि  हुदैन घरमा। छोरा-छोरी पखेटा नलाग्दा सम्म रैछ आफ्नो भन्नु , त्यस पछि कमैले मात्र आफ्नो गुड सम्झने रहेछन् ……।

एकछिनमा पहिलोको छोरो आउछ र बुवालाई लिएर जान्छ।दोश्रो त्यहि बेन्चमा केहि बेरे घोतलिन्छन् र एकछिन पछि निस्कन्छन्।छोरीलाई डि.पि.टि. खोप लगाउन गएको म , पालो पनि आइपुगेछ।नर्स : कस्तो राम्रो नानु

, ठुलो भएर के बन्ने नानु ?

मेरो काखमा लुटुपुटु गर्दै गरेकी छोरीले तोते बोलीमा उत्तर नदिदै मेरो मुख बाट अनयासै निस्कन्छ ।मेरो छोरीत असल मान्छे बन्ने है सिवान छोरी ।

(हाम्रो समाज छोरा-छोरीलाई बौद्धिक ज्ञान दिदै गर्दा आध्यात्मिक ज्ञान दिन चुकेका त छैन!? छोराछोरीलाई बिकाऊ बनाउने खेलमा व्यावहारिक बनाउन त भूलेको छैन ?? अब सोच्ने समय भएको छ ।)